در ابتدا مطلب به بیان تعریفی از شرکت تضامنی می پردازیم : 

بر اساس ماده 116 قانون تجارت شرکت تضامنی شرکتی است که که بین 2 یا چند نفر تحت اسم مخصوصی برای امور تجاری با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود و در صورتی که دارایی شرکت برای تأدیه تمام قروض آن کافی نباشد هر یک از شرکاء مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است ، تضامنی بودن این نوع از شرکت ناشی از مسئولیت بی حد و مرز شرکاء نسبت به تمام قروض شرکت است .

یکی از بند های اساسنامه راجع به مدت شرکت می باشد که می تواند دارای مدت محدود و یا نامحدود باشد .

شرکت ها پس از تشکیل ممکن است نیاز به ایجاد تغییراتی داشته باشند که این تغییرات مستلزم ایجاد تغییر در بند های اساسنامه خواهد بود .

به طور مثال اگر در اساسنامه شرکتی مدت آن برای 5 سال تعیین شده باشد اگر بخواهند از این مدت فراتر رفته ، برای مدت بیشتری و یا حتی برای مدت نامحدود فعالیت داشته باشند ، باید این موضوع را از طریق تغییر بند اساسنامه پیگیری و به سرانجام رسانند .

صلاحیت و شایستگی برای تغییرات بند های اساسنامه با مجمع عمومی فوق العاده می باشد ، برای این منظور شرکت باید ابتدا دعوت به جلسه نموده و سپس تشکیل جلسه بدهد .

در قانون تجارت صراحتی راجع به تغییر مدت شرکت تضامنی وجود ندارد ، که این تغییر چگونه باشد و با چه حداکثری ؟

راجع به شرکت تضامنی قانون فقط در 3 نکته اتفاق آراء را برای تغییرات لازم دانسته است :

*راجع به تبدیل شرکت تضامنی به شرکت سهامی (ماده 135 قانون تجارت)

*انتقال سهم الشرکه شریکان به دیگری(ماده 123 قانون تجارت)

*انحلال شرکت تضامنی(ماده 136 قانون تجارت)

برای حل این مسئله که تغییرات دیگر اساسنامه شرکت تضامنی را چگونه و با چه حداکثری اتخاذ نمائیم 3 دیدگاه وجود دارد .

دیدگاه اول : با استناد به همین 3مورد که در قانون مطرح شده است ، تصمیم گیری راجع به موارد دیگر را هم با اتفاق آراء اتخاذ نمائیم .

دیدگاه دوم : اگر در اساسنامه پیش بینی شده بود با همان اتخاذ تصمیم نمائیم و اگر چنین توافقی بین شرکاء وجود نداشت شرکت باطل خواهد بود .(این دیدگاه خیلی ضعیف است ، چراکه نبود چنین توافقی برای اخذ تصمیمات نمیتواند آنقدر مهم باشد که منجر به بطلان شرکت شود .)

دیدگاه سوم : بیان قانون گذار در 3 ماده ای که اشاره شد را ناشی از اهمیت موارد بدانیم و تصمیم گیری درباره بقیه موارد را با توافق شرکاء که در اساسنامه پیش بینی شده است کافی بدانیم و اگر برای این موضوع توافقی در اساسنامه پیش بینی نشده بود تصمیمات مورد نیاز را با حداکثر آراء اتخاذ نمائیم .