طبق مادهی 94 قانون تجارت، شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکا بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایهی خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است. همانگونه که از تعریف مذکور برمیآید در شرکتهای با مسئولیت محدود مسئولیت شرکا، درست مانند شرکتهای سهامی محدود به آوردهی آنان است، ولی سرمایه به سهام مساوی تقسیم نمیگردد بلکه سرمایه در حقیقت مجموعهای از سهمالشرکهی شرکا است که لزومی برای تساوی آن در نظر گرفته نشده است.
سرمایهی شرکت با مسئولیت محدود:
سرمایهی شرکت با مسئولیت محدود میتواند به صورت نقدی و یا غیرنقدی باشد. لیکن طبق مادهی 96 قانون تجارت موسسین اینگونه شرکتها موظفند که کل سرمایهی نقدی را تادیه و کل سرمایهی غیر نقدی را نیز تقویم و تسلیم کند. نظر به اینکه میزان سهم هر شرکا در اینگونه شرکتها توسط برگ سهام مشخص نمیشود لذا طبق مادهی 97 ضروری است که در شرکتنامه صراحتا میزان سهمالشرکهی غیر نقدی هر یک از شرکا قید شود. البته بهتر بود در مادهی مزبور سهمالشرکهی نقدی نیز اضافه میگردید.
برای جلوگیری از ارزشگذاری غیر واقعی اموال غیر منقول، مادهی 98 قانون تجارت، شرکای شرکت با مسئولیت محدود را نسبت به ارزش اعلامی برای اموال غیر نقدی در شرکتنامه، در برابر اشخاص ثالث دارای مسئولیت تضامنی کرده است. اهمیت ارزشگذاری سرمایهی غیر نقدی شرکت خصوصا در زمانیکه شرکت ورشکسته شودو طلبکاران میبایست از سرمایههای شرکت مطالباتشان را وصول کنند جلوه خواهد کرد.
در قانون تجارت حداقل سرمایه برای تشکیل شرکت با مسئولیت محدود پیشبینی نگردیده، ولی در لایحهی قانون تجارت در مادهی 742، حداقل سرمایهی نقدی برای تشکیل یک شرکت با مسئولیت محدود، یکصد میلیون ریال تعیین شده که باید تماما به حساب شرکت در بدو تشکیل واریز شود.
تقسیم سود و زیان:
در شرکتهای با مسئولیت محدود،اصولا تقسیم سود و زیان مانند تمام شرکتهای تجاری به نسبت آورده هر شریک است مگر اینکه شرط خلاف شده باشد. با این حال در صورت ورشکستگی، هر یک از شرکا فقط تا میزان آوردهی خود در شرکت مسئولیت پرداخت قروض شرکت را به عهده دارند و شرط خلاف آن نیز معتبر نیست. ولی در رابطه با خود شرکا، برخلاف رابطهی آنان با اشخاص خارج ازشرکت، میتوان طبق اساسنامه مسئولیت هر یک از شرکا را از حدود آوردهی آنان کمتر یا بیشتر قرار داد.