«موارد انحلال شرکت با مسئولیت محدود در دادگاه»

شرکت با مسئولیت محدود مانند شرکت های دیگر از 2 طریق عمومی و اختصاصی قابل انحلال می باشد.

به موجب ماده 93 قانون تجارت، طرق عمومی انحلال که در همه شرکت ها اجرا می شود عبارتند از:

1- انقضاء مدت.

2- خاتمه یافتن انجام موضوع شرکت.

3- غیر ممکن شدن موضوع شرکت.

4- ورشکستگی.

در ماده 114 قانون فوق الذکر موارد اختصاصی انحلال این نوع از شرکت ها آمده است:

1- تصمیم عده ای از شرکا که سهم الشرکه آنان بیش از نصف سرمایه شرکت باشد (اکثریت مطلق سرمایه ای).

2- از بین رفتن نصف سرمایه شرکت بواسطه ضرر، تقاضای انحلال توسط یکی از شرکا، موجه بودن دلایل در محکمه و عدم تمایل سایر شرکا به پرداخت سهمی که در صورت انحلال به متقاضی تعلق می گیرد.

3- فوت یکی از شرکا اگر به موجب اساسنامه پیش بینی شده باشد.

توجه به نکات ذیل حایز اهمیت می باشد:

نکته1: در بند 1 از ماده 114 نیازی به حکم دادگاه و همچنین تصویب مجمع عمومی نیست و به نظر می رسد جنبه امری داشته و اساسنامه نمی تواند خلاف آن ترتیبی ایجاد نماید. این بند نمونه ای از انحلال قبل از موعد شرکت است.

نکته2: حجر و ورشکستگی شرکا حتی اگر در اساسنامه پیش بینی شده باشد از موارد انحلال شرکت نیست.

نکته3: به موجب ماده 141 لایحه در شرکت سهامی با از بین رفتن نصف سرمایه شرکت اگر مجمع عمومی فوق العاده رای به انحلال ندهد از موارد کاهش اجباری سرمایه است.

نکته4: در بند 2 ماده 114 که تنها موردی است که نیاز به درخواست از دادگاه و حکم دادگاه دارد جمع هر 4 شرط مندرج در قانون الزامی است یعنی:

الف- ضررهای وارده موجب از بین رفتن نصف سرمایه شرکت گردد.

ب- حداقل یکی از شرکا از دادگاه انحلال شرکت را تقاضا نماید. چنین به نظر می رسد که از بین رفتن نصف سرمایه شرکت به تنهایی موجب انحلال شرکت نخواهد شد و متقاضی انحلال باید دلایل مانند سود آور نبودن ادامه فعالیت شرکت را به دادگاه بیان نماید.

ج- دلایل ارائه شده به نظر دادگاه موجه و کافی باشد.

د- عدم تمایل سایر شرکا به پرداخت سهمی که در صورت انحلال به متقاضی تعلق می گیرد. ولی اگر سایر شرکاء حاضر باشند سهمی را که در صورت انحلال شرکت از دارایی آن به متقاضی انحلال می گیرد بپردازند، وی ملزم است آن را پذیرفته و از شرکت خارج شود و دادگاه از صدور حکم انحلال خودداری خواهد کرد.

ارسال نظر