بر اساس اینکه علائم تجاری قابل رویت باشند یا نباشند، علائم تجاری به علائم و نشانه های قابل رویت و غیر قابل رویت تقسیم می شوند. علائم سه بعدی ، علائم رنگی ، هولوگرام ها ، شعارها ، عناوین فیلم ها و کتاب ها ، علائم حرکتی ، علائم وضعی ، علائم رفتاری از جمله علائم قابل رویت هستند .در مقابل علائم صوتی ، علائم بویایی ، علائم چشایی ، علائم احساسی از جمله علائم غیر قابل رویت هستند.
قانون ثبت اختراعات ،طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب ۶۸۳۱ بر خلاف قانون ۶۸۶۱ از علامت تجاری تعریف کرده است و در قانون ۶۸۳۱ بر خلاف قانون ۶۸۶۱ از ذکر مصادیق علائم تجاری خودداری شده است مطابق بند الف ماده ۸۱قانون مذکور آمده است:
علامت یعنی هر نشان قابل رؤیتی که بتواند کالاها یا خدمات اشخاص حقیقی یا حقوقی را از هم متمایز سازد.
در نتیجه علائمی قابل ثبت هستند که قابل رویت باشند. شرط قابل رویت بودن برای ثبت علائم باعث می شود که در خواست ثبت طیفی از علائم به ویژه علائم غیر سنتی از قبیل علائم صوتی ، بویایی چشایی و…. مورد پذیرش قرار نگیرد.
امروزه در قوانین اکثر کشورهای صنعتی از جمله در بند سوم ماده ۱۶۶-۶ قانون مالکیت فکری و صنعتی فرانسه، علائم صوتی به عنوان علامت تجاری ،صنعتی یا خدماتی پذیرفته شده و ثبت آن به موجب قانون جدید مصوب سال ۶۹۹۱ مورد قبول شده است در حالی که طبق قوانین قبلی فرانسه علامت صوتی قابل ثبت نبود.
ثبت علامت صوتی به عنوان علامت تجاری ،صنعتی یا خدماتی از نظر بین المللی با توجه به ماده ۹ پروتکل مادرید پذیرفته شده است در متن اظهارنامه بین المللی ثبت علائم صوتی باید عبارت “علامت صوتی” قید گردد.
در نظام حقوقی ایران با این که کشور ما عضو کنوانسیون پاریس است و به پروتکل مادرید و آیین نامه آن ملحق شده است، طبق بند الف ماده ۸۱ قانون جدید ثبت علائم مصوب ۶۸۳۱، ثبت علایم صوتی پذیرفته نشده است.
روابط عمومی
19 بهمن 1398