اجرت المثل ايام زوجيت

به طور كلي اكثراً دادگاه‌ها به درخواست اجرت المثل زوجه، پاسخ مثبت مي‌دهند. ولي اختلاف بين شعب دادگاه‌ها وجود دارد بعضي از شعب مخالف، معتقدند كه در عرف جامعه ايراني زنان به رايگان در منزل كار مي‌كنند. بنابراين كارهاي انجام شده توسط زن ظهور در مجاني بودن دارد مگر اينكه وي خلاف آن را ثابت كند.
اجرت المثل ايام زوجيت به دو حالت مطالبه مي‌شود:
١- زوجه (زن) شخصاً دادخواست مطالبه اجرت المثل مي‌دهد دادگاه به آن رسيدگي نموده و نهايتاً در خصوص آن حكم مي‌دهد.
٢- با دادن دادخواست طلاق از طرف زوج (شوهر) و عدم رضايت زوجه، كه دادگاه حين رسيدگي به پرونده طلاق در خصوص اجرت المثل زوجه نيز تعيين تكليف مي‌نمايد و ميزان آن را مشخص نموده، زوج را جهت اجراي صيغه طلاق ملزم به پرداخت آن مي‌نمايد.
نكته مهم آن است كه اجرت المثل با شرط تنصيف دارايي مندرج در عقدنامه قابل جمع است و منافاتي با هم ندارند. ولي اجرت المثل زن با نحله قابل جمع نيست، بنابراين نحله در صورتي به زن تعلق مي‌گيرد كه به هر دليل اجرت المثل به او تعلق نگرفته باشد.
لازم به ذكر است دادگاه پس از استماع اظهارات زوجين در صورت استحقاق زوجه، قرار ارجاع به كارشناسي صادر مي‌نمايد. كارشناس با عنايت به موارد متعدد اجرت المثل زن را تعيين مي‌كند: تحصيلات زوجه، وضعيت اشتغال، تعداد فرزندان، محل زندگي مشترك، داشتن خادم، نقل مكان‌هاي متعدد و حتي وضع‌هاي زوج و زوجه از جمله ملاك‌هايي است كه كارشناس مدنظر قرار مي‌دهد.
چنانچه پس از صدور حكم و متعاقباً اجرائيه ظرف يك ماه از تاريخ آن زوج اقدام به پرداخت يا دادن دادخواست اعسار از پرداخت اجرت المثل نداده باشد به تقاضاي زوجه دادگاه حكم جلب شوهر را صادر مي‌كند، همچنين اگر شوهر مالي نداشته باشد با دادن دادخواست تقسيط اجرت المثل و البته احراز شرايط آن امكان قسط بندي آن از سوي دادگاه وجود دارد.

مارال ابراهيمي
وكيل پايه يك دادگستري

ارسال نظر