زیست شناسی جنایی جنبه های وراثت تبهکاریا خصوصیات ارثی بزهکار را مورد مطالعه قرار می دهد. وراثت علمی مستقل و مهم است که از ماهیت مادی عوامل به وجود آورنده صفات وخصوصیات حیاتی در موجودات زنده و چگونگی عمل آنها در دورانهای مختلف حیات موجود و نحوه انتقال خصوصیات فردی و نژادی پدر و مادر به فرزندان و اعقاب آنها و تاثیر عوامل مختلف محیطی و داخلی بر روی صفات حیاتی در یک نسل و  نسلهای بعد از آن و علل مادی تنوع و ثبوت انواع و چگونگی تکامل و انقراض موجودات زنده بحث و گفتگو می کند .

چزار لمبروزو بنیانگزار جرم شناسی و پدر مردم شناسی جنایی در کتاب معروف خود “مرد جانی” وجود جانیان مادرزادی را پذیرفته است . حیات این گروه از تبهکاران از راه وراثت وقف بر جنایت است . این پزشک و استاد ایتالیایی نوشته بود که بعضی از اشخاص در اثر انحطاط رجوع به اصل کرده اند و منش اجداد وحشی و سفاک و جنایتکار در آنان ظهور کرده است . لومبروزو چنین می پنداشت که این دسته از جنایتکاران در مسیر ” تکامل انواع” متوقف مانده اند و همانگونه که چالرز داروین بیان داشته است : جنایتکاران مادر زادی نمایشگر قدیمی ترین انواعی هستند که در مسیر تکاملی آنان انسانهای به هنجار پدید آمده اند. لومبروزو از دیگر سو خصوصیات مربوط به سیما شناسی روانی جنایتکاران را با افراد وحشی که در مقایسه با انسانهای متمدن از مسیر تکامل برکنار مانده اند مقایسه می کرد و اوصاف مشترک آنان : حرکات غیر عادی و ناگهانی ، خشونت و سفاکی، فقئان عواطف لطیف را بر می شمرد و معتقد بود که وراثت در تبهکاری سهمی قاطع دارد و بر اساس پندار او نه فقط سرنوشت بعضی از آدمیان این است که از گهواره تا گور دستخوش جنایت باشند بلکه این سرنوشت نامیمون یک میراث تحمیلی و انتقال خصائصی است که به هنگام ولادت از والدین خود به همراه آورده اند و آنان را به کیفر قراردادی معاقب ساخته است.

 حقیقت این است که تاثیر والدین در بزهکاری کودکان تا حدی محرز شده است ولی گروهی این تاثیر را از راه وراثت و تابع قوانین بیولوژیک نمی شناسند. اما از سویی دیگر ژنتیک نوین ثابت کرده است که بعضی از نقیصه ها و فسادهای والدین به طورقطعی و با یک نظم و قاعده تقریبا ریاضی به فرزندان منتقل می شود در این صورت جلوگیری از توسعه این نقیصه ها و فساد ها جایز به نظر می رسد.

 شناخت عوامل جرم زا نخستین گام یا مبدا عزیمت فعالیت های جرم شناسی است . پیدا کردن راه درمان بزهکار و تقلیل بزهکاری و پیشکیری از وقوع بزه از هدف های اصلی جرم شناسی است که نمی توان آن را از جرم شناسی جدا دانست .

 عامل به هر وضع جسمانی یا روانی یا اجتماعی گویند که می تواند در پیدایش و افزایش جرم نقش داشته باشد .اما این تاثیر مطلق نیست و در تمام موارد نمی تواند قاطعیت داشته باشد . در بروز بزهکاری و عوامل گوناگون جرم یک رابطه قطعی و دقیق و جزمی نمی توان یافت و آنچه که مسلم و تردید ناپذیر است این است که فقط یک عامل درونی یا بیرونی وجود ندارد که همیشه و به طور مطلق موجب سوق شخص به تبهکاری باشد.

 عواملی که در زیر برشمرده می شوند به نحوی ممکن است در بروز جرم موثر باشند

      1-عوامل فردی یا بیولوژیک مانند جنس سن ژنتیک و ……

      2- عوامل درونی

      3- عوامل محیطی

      4- عوامل اجتماع

 در نهایت می توان نتیجه گرفت که وراثت مسلما آثار گوناگونی به بزهکاران آینده اعطا می کند همان طور که به نیکان آینده مواریثی را انتقال می دهد اما تبهکاری یک اثر مخصوص نیست کسی  بر اثر وراثت بیولوژیک،جنایتکار نخواهد شد . خطوط اصلی منش مواهب و حدودی که منتقل می شوند قدرت جرم زایی آنان فقط بر اثر کنش متقابل اطرافیان روی خود شخص نمایان می شود. و جمع تمامی عوامل می تواند از یک شخص ، فردی بزهکار بسازد.