براساس ماده 451 قانون مدنی، اگر یکی از طرفین معامله اعمالی انجام دهد که نوعاً نشاندهندهی بههمزدن معامله باشد، مثل فروش مال مورد معامله به دیگری، این اعمال تحت شرایطی میتواند بهمنزلهی اعمال حق فسخ بهطور فعلی تلقی گردد، حتی اگر بهصراحت اعلام فسخ نکرده باشد. این قاعده به اصل «کاشف بودن عمل از اراده» در فسخ اشاره دارد.
فرض کنید «علی» خانهای را به «رضا» فروخته، اما به دلیل وجود خیار، حق فسخ دارد. علی بدون اینکه فسخ را بهصورت رسمی اعلام کند، خانه را مجدداً به شخص دیگری میفروشد. این عمل میتواند نوعاً نشاندهندهی بههمزدن معاملهی قبلی باشد و طبق ماده 451 قانون مدنی، فسخ فعلی محسوب میشود.
رضا رمضانی