یکی از مهمترین اصولی که در تنظیم قرارداد مشارکت در ساخت باید مورد توجه قرار گیرد، شفافسازی دقیق مفاد و تعهدات طرفین است. تجربه نشان داده است که عمده اختلافات بین مالک و سازنده، نه بهخاطر عدم همکاری، بلکه بهدلیل ابهام یا سکوت قرارداد در خصوص مسائل مهمی نظیر نحوهی تقسیم واحدها، زمان تحویل، کیفیت ساخت، مشاعات و حتی نحوه برخورد با تأخیرات پروژه شکل میگیرد.
شفافسازی یعنی مشخص کردن دقیق حدود وظایف، حقوق و مسوولیتهای هر طرف، بهگونهای که جای هیچ تفسیر دوگانهای باقی نماند. برای مثال، اگر در قرارداد بهطور دقیق تعیین نشده باشد که در صورت افزایش یا کاهش بنا نسبت به مساحت اولیه، سهم هر طرف چگونه محاسبه میشود، ممکن است همین موضوع ساده به دعوایی پیچیده و زمانبر تبدیل شود.
در واقع، شفافسازی نهتنها ابزاری برای پیشگیری از سوء تفاهم است، بلکه نقش مهمی در ایجاد اعتماد، اطمینان حقوقی و پیشبینیپذیری روند اجرای پروژه ایفا میکند. بنابراین، قرارداد مشارکت در ساخت باید فراتر از یک توافق شفاهی یا مبتنی بر عرف باشد و با دقت کامل، همراه با مشاوره حقوقی و حتی مهندسی تنظیم گردد.
رامک رشیدیان