ماده 220 قانون تجارت به این موضوع اشاره دارد که اگر شرکتی در ایران که در حال حاضر فعالیت دارد یا در آینده تأسیس میشود، به صورت یکی از انواع شرکتهای مندرج در قانون تجارت به ثبت نرسد و طبق مقررات مربوطه عمل نکند، به عنوان "شرکت تضامنی" تلقی میشود. این امر به این معناست که تمامی اعضای شرکت مسوولیت مشترک و نامحدودی در قبال تعهدات و بدهیهای شرکت خواهند داشت.
فرض کنید سه نفر به طور غیررسمی در یک کسبوکار فعالیت میکنند و هیچیک از آنها شرکتی به ثبت نرساندهاند. اگر این افراد در مقابل طلبکاران بدهی پیدا کنند، همه اعضای این گروه مسوول پرداخت بدهیها هستند و حتی داراییهای شخصی آنها میتواند برای پرداخت بدهیها مورد استفاده قرار گیرد. این وضعیت مشابه مسوولیتهای موجود در شرکت تضامنی است که در قانون تجارت پیشبینی شده است.
رضا رمضانی