تعهد به وسیله، تعهدی است که در آن متعهد ملزم به انجام تمام تلاش و مهارت خود برای رسیدن به نتیجه مطلوب است، اما تضمینی برای حصول نتیجه نمیدهد. در این نوع تعهد، بار اثبات تقصیر بر عهده متعهدله است. به عبارت دیگر، اگر متعهدله مدعی ورود خسارت ناشی از عدم اجرای تعهد است، باید ثابت کند که متعهد در انجام وظایف خود کوتاهی کرده یا از مهارت لازم برخوردار نبوده است.
به عنوان مثال، در تعهد پزشک به معالجه بیمار، پزشک ملزم به انجام تمام تلاش خود برای بهبود بیمار است، اما نمیتواند نتیجه درمان را تضمین کند. اگر بیمار مدعی ورود خسارت ناشی از قصور پزشکی است، باید ثابت کند که پزشک در تشخیص یا درمان بیماری کوتاهی کرده است. این امر، چالشهای قابل توجهی را برای متعهدله ایجاد میکند، زیرا اثبات قصور در بسیاری از موارد دشوار است.
زهرا اکبری پویانی