اصل جانمایی به موقع ریسک‌ها به معنای شناسایی و تخصیص مناسب ریسک‌ها بین طرفین قرارداد است. این اصل در فرآیند تنظیم قرارداد اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا در هر قراردادی ممکن است ریسک‌های متعددی وجود داشته باشد که باید مورد توجه قرار گیرند.
برای مثال، در قراردادهای تجاری، ممکن است ریسک‌هایی از قبیل تأخیر در تحویل کالا، نقص در کیفیت یا عدم پرداخت به موقع وجود داشته باشد. در این راستا، طرفین باید پیش‌بینی کنند که چه ریسک‌هایی ممکن است در طول اجرای قرارداد ایجاد شود و به چه نحو می‌توانند این ریسک‌ها را مدیریت کنند.
تخصیص ریسک‌ها به معنای این است که طرفین باید توافق کنند که کدام یک از آن‌ها مسوولیت پذیرش ریسک خاصی را بر عهده خواهد گرفت. این کار به طرفین کمک می‌کند تا در صورت بروز مشکل، به طور مشخص بدانند که کدام یک از آن‌ها مسوولیت دارد و چگونه باید به حل مسئله بپردازند.
در نهایت، با تخصیص مناسب ریسک‌ها، طرفین می‌توانند از بروز اختلافات و تنش‌های غیرضروری جلوگیری کنند و به روند همکاری خود ادامه دهند.
زهرا اکبری پویانی
زهرا اکبری پویانی
21 مرداد 1404