ارکان اساسی قرارداد به‌عنوان عناصر کلیدی شناخته می‌شوند که عدم وجود هریک از آن‌ها موجب عدم اعتبار قرارداد خواهد شد. این ارکان شامل رضایت طرفین، موضوع قرارداد و علت قانونی می‌شوند.
رضایت به معنای این است که طرفین باید بدون فشار یا اجبار به توافق برسند و اراده آن‌ها باید آزادانه و آگاهانه باشد. موضوع قرارداد باید معین و مشروع باشد و به‌طور واضح بیان شود. همچنین، علت قرارداد باید قانونی باشد؛ یعنی نباید قرارداد برای هدفی غیرقانونی تنظیم شود.
معیار تشخیص ارکان اصلی، مقتضای اطلاق عقد است، یعنی هریک از ارکان باید به وضوح در قرارداد ذکر شود و هرگونه ابهام یا نقص در آن‌ها می‌تواند موجب بطلان قرارداد گردد.
توجه به ارکان اساسی در تنظیم قرارداد، به حفظ حقوق طرفین و جلوگیری از بروز اختلافات در آینده کمک می‌کند. بنابراین، هنگام تنظیم هر قرارداد، لازم است این ارکان به‌دقت مورد بررسی و توجه قرار گیرند.
زهرا اکبری پویانی
زهرا اکبری پویانی
09 مرداد 1404