موارد صدور قرار تامین خواسته بدون تودیع خسارت احتمالی:

۱- در صورتی که دعوا مستند به سند رسمی باشد. مثل مطالبه مهریه، دعاوی اموال غیرمنقول، اسناد لازم الاجرا و ...

۲- خواسته در معرض تضییع یا تفریط باشد. (خواسته باید عین معین باشد نه عین کلی، و ادعای سبب تضییع و تفریط با هر دلیلی از قبیل شهادت شهود، تحقیق محلی، معاینه محل و ... قابل اثبات است).

۳- اگر دعوا، مستند به سند تجاری واخواست شده باشد. منظور از واخواست شده، واخواست عدم تأديه در برات و سفته است، نه واخواست نکول. و گواهی عدم پرداخت در چک مستند به رأی وحدت رویه ۵۳۶ جایگزین واخواست عدم تأديه است. البته بار شدن وصف تجاری بودن بر اسناد ضروری است.

۴- تأمین خواسته‌ای که برای جبران ضرر و زیان ناشی از جرم صادر می‌شود. (ماده ۱۰۷ آدک)

۵- اگر بدهکار برای فرار از تادیه دیون خود، قصد فروش اموال خود را داشته باشد (ماده ۲۱۸ مکرر ق.م) در صورتی تقاضای تامین خواسته می‌توان کرد که طلب حال باشد. دادگاه قرار توقیف اموال به میزان بدهی طلبکار صادر می‌کند.

۶- تأمین خواسته در دعاوی راجع به ترکه متوفی در مدت تحریر ترکه، مستند به ماده ۲۲۱ قانون امور حسبی. رسیدگی به دعاوی راجع به ترکه یا دیون متوفی، در مدت تحریر ترکه متوقف می‌شود. این تامین خواسته تا ختم تحریر ترکه و خارج شدن دعوا راجع به شخص متوفی از حال توقف، به قوت خود باقی است.

۷- تامین خواسته در دعاوی مستند به قراردادهای بانکی.

معصومه افراسیابی

ارسال نظر