شرط داوری در قرارداد:
شرط داوری در قرارداد به معنای توافق طرفین قرارداد برای حل و فصل اختلافات احتمالی از طریق داوری به جای رجوع به دادگاه‌های عمومی است.
این شرط معمولاً شامل نکات زیر است:
تعیین داور:
مشخص می‌شود که داور یا داوران، چه کسانی خواهند بود و چگونه انتخاب خواهند شد.
معمولاً طرفین ممکن است یک یا چند داور را تعیین کنند یا مکانیزم انتخاب آن‌ها را مشخص کنند.
محل داوری:
محل برگزاری جلسات داوری مشخص می‌شود. این مکان می‌تواند مطابق با توافق طرفین یا طبق مقررات نهاد داوری تعیین شود.
نوع داوری:
داوری بر حسب مراجع رسیدگی، به دو دسته موردی (تعیین شخص یا اشخاص حقیقی به‌عنوان داوری) و داوری سازمانی (ارجاع اختلاف به یک موسسه یا سازمانی که برای داوری براساس قواعد و ساز و کار مشخص تأسیس شده است و تحت مدیریت و نظارت او، داور تعیین می‌شود و رأی صادر می‌کند، تقسیم می‌شود.
قوانین و رویه‌های اداری:
شرایط و مقرراتی که داوری باید براساس آن‌ها انجام شود. مانند: قوانین داوری مالی یا بین‌المللی، رویه‌های خاص مربوط به داوری
مسائل قابل داوری:
تعیین می‌شود که چه نوع اختلافاتی تحت پوشش داوری قرار می‌گیرند و چه موضوعاتی ممکن است از دامنه داوری خارج باشند.
شرط داوری به طرفین این امکان را می‌دهد که اختلافات خود را سریع‌تر و با هزینه کمتر نسبت به مسیرهای قضایی حل و فصل کنند. همچنین داوری می‌تواند به دلیل انعطاف‌پذیری و تخصصی بودن، راه‌حل‌های منصفانه‌تری ارائه دهند.
رامک رشیدیان
رامک رشیدیان
02 آبان 1403