توافق‌نامه‌های عدم افشا (NDAs): راهنمای جامع برای محافظت از اطلاعات محرمانه

«راهنمای کامل درباره توافق‌نامه‌های عدم افشا (NDAs) و نحوه استفاده از آن‌ها برای حفاظت از اطلاعات محرمانه سازمان‌ها و شرکت‌ها. نکات کلیدی برای امضای یک NDA ایمن و اصولی.»

مقدمه 

توافق‌نامه‌های عدم افشا (NDAs)، که به عنوان توافق‌نامه‌های محرمانگی نیز شناخته می‌شوند، ابزارهای حقوقی ضروری هستند که به حفاظت از اطلاعات حساس و محرمانه سازمان‌ها کمک می‌کنند و معمولاً برای حفاظت از اسرار و اطلاعات محرمانه شرکت‌های بزرگ یا افراد ثروتمند توسط کارکنان، تأمین‌کنندگان، پیمانکاران و دیگر اشخاص ثالث که ممکن است به داده‌های خصوصی دسترسی داشته باشند، امضا می‌شوند. در واقع، این امر اغلب منجر به بی‌توجهی می‌شود، زیرا ممکن است طرفین حتی سند را به‌ طور کامل نخوانند! اما این کار می‌تواند اشتباه بزرگی باشد.

قبل از امضای هر قراردادی، ضروری است که بدانید با چه مواردی موافقت می‌کنید و پیامدهای حقوقی احتمالی آن چیست. به یاد داشته باشید که یک NDA معمولاً فقط چند صفحه دارد و هدف آن حفاظت از داده‌های حیاتی مثل اسرار تجاری، کدها، الگوریتم‌ها، طرح‌ها و لیست‌های فروش است.

همچنین، توجه داشته باشید که NDA یک راه‌حل همه‌جانبه نیست. در نهایت، اگر حتی ساده‌ترین اقدامات امنیتی برای حفاظت از اطلاعات محرمانه کسب ‌و کارتان را انجام ندهید - مانند بررسی دقیق آن - ممکن است حق اجرای قرارداد را از دست بدهید. با این اوصاف، احتمالاً این سوأل برای شما پیش می‌آید که «هنگام برخورد با یک NDA به چه مواردی باید توجه کنیم؟»

نگران نباشید! ادامه مطلب را بخوانید تا بدانید قبل از امضای هر چیزی باید به چه شرایطی توجه کنید.

·     نکاتی که باید قبل از امضای NDA در نظر بگیرید

امضای یک NDA بدون بررسی دقیق آن می‌تواند منجر به خسارات جبران‌ناپذیری شود. برای اینکه مطمئن شوید توافق‌نامه‌ای که امضا می‌کنید به درستی تنظیم شده است، به این نکات توجه کنید:

۱.طرفین قرارداد

یک قرارداد مبهم هیچ فایده‌ای ندارد. به همین دلیل، NDA شما باید به ‌وضوح درباره طرفین و موقعیت‌های آن‌ها صحبت کند. باید به ‌روشنی مشخص کند کدام طرف اطلاعات را افشا می‌کند و کدام طرف گیرنده اطلاعات است تا از هرگونه سوءتفاهم بین طرفین جلوگیری شود. همچنین، نام و آدرس طرفین باید در NDA ذکر شود تا تماس با آن‌ها آسان‌تر باشد. به علاوه، افرادی مانند حسابداران، وکلا یا شرکای تجاری که ممکن است بخشی از قرارداد شوند باید در آن گنجانده شوند.

۲.بند محرمانگی

اطلاعات محرمانه که باید پنهان نگه داشته شوند، باید به ‌طور واضح مشخص شوند. اگر طرفین ندانند کدام اطلاعات حساس هستند، چگونه می‌توانند آن‌ها را محرمانه نگه دارند؟ بنابراین، مهم است که قبل از امضا  NDA، بررسی کنید که آیا بند محرمانگی به‌ درستی ذکر شده و برای طرفین به ‌راحتی قابل درک است. مطمئن شوید که تمام اطلاعاتی که باید محافظت شوند، در تعریف اطلاعات محرمانه گنجانده شده‌اند.

۳.تعهدات طرفین

مهم است که شما به ‌عنوان یکی از طرفین، تعهدات خود را بررسی کنید. اگر تعهدات مبهم یا به ‌درستی ذکر نشده باشند، ممکن است منجر به سردرگمی بین طرفین شود. بنابراین، تعهدات باید از پیش بررسی و قبل از امضای NDA مورد مذاکره قرار گیرند.

تعهدات دریافت‌کننده باید به ‌طور دقیق در NDA بیان شود. این تعهدات ممکن است شامل تعهد به حفظ محرمانگی، استفاده از اطلاعات فقط برای اهداف مجاز، بازگرداندن یا از بین بردن اطلاعات پس از پایان قرارداد باشد. مطمئن شوید که تعهدات دریافت‌کننده به ‌وضوح مشخص شده و به‌ قدر کافی برای حفاظت از اطلاعات محرمانه کافی هستند.

 ۴.نقض قرارداد

بند نقض قرارداد نیز یکی از بندهای مهم است که باید به آن توجه کنید. طرفین باید بدانند چه اقداماتی منجر به نقض قرارداد می‌شود و پیامدهای چنین اقداماتی چیست. اگر چنین بندی به‌طور مبهم نوشته شده باشد، ممکن است باعث ایجاد اختلاف بین طرفین شود. بنابراین، بررسی بند نقض قرارداد قبل از امضای NDA اهمیت دارد.

۵.جبران خسارت

روش‌های مختلفی برای جبران خسارت وجود دارد که ممکن است طرفین پیش‌بینی کرده باشند، از جمله جلوگیری از ادامه نقض قرارداد توسط طرف مقابل، جبران خسارت در صورت محکوم شدن طرف مقابل به نقض قرارداد و غیره. بنابراین، لازم است که بند جبران خسارت را قبل از امضای NDA بررسی کنید. راه‌حل‌هایی که طرف افشا کننده ممکن است در صورت نقض قرارداد پیگیری کند، باید به‌طور صریح در NDA ذکر شود. این ممکن است شامل جبران مالی، صدور حکم موقت یا دیگر اشکال جبران خسارت باشد. اطمینان حاصل کنید که پیامدهای نقض قرارداد منصفانه هستند و اطلاعات محرمانه به ‌طور کافی محافظت می‌شوند.

۶.مدت زمان

مدت زمان محرمانه نگه داشتن اطلاعات باید به‌طور دقیق در قرارداد ذکر شود. این مدت می‌تواند تا یک تاریخ خاص، یک دوره زمانی مشخص یا حتی تا وقوع یک رویداد خاص یا چندین سال باشد، اما باید به‌ طور واضح در NDA مشخص شود. اگر این بند به‌طور مبهم نوشته شود، ممکن است منجر به اختلاف و نقض تعهدات توسط طرفین شود. بنابراین، بررسی بند مدت زمان قبل از امضای NDA اهمیت دارد.

۷.شناسایی افشاهای مجاز

هر NDA باید دارای بندی باشد که در برخی موارد استثنایی اجازه افشای اطلاعات محرمانه را می‌دهد، مانند مواردی که اطلاعات باید به مأموران قانون، پزشک یا وکیل داده شود. بررسی وجود چنین بندی در NDA قبل از امضا ضروری است. مطمئن شوید که افشاهای مجاز به‌طور واضح مشخص شده و فقط به افرادی که واقعاً نیاز به این اطلاعات دارند، ارائه می‌شود.

۸.تعیین قانون حاکم و صلاحیت قضایی

قانون حاکم و حل اختلافات باید در هر توافق‌نامه، از جمله NDA، درج شود. هر قراردادی باید به ‌گونه‌ای تنظیم شود که در زمان اختلاف، هر دو طرف شنیده شوند تا عدالت برقرار شود. در صورت نبود چنین بندی در NDA، ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها از وقت و پول شما در مسیر دعاوی حقوقی هدر برود. بنابراین، همیشه باید اطمینان حاصل کنید که قوانین حاکم و صلاحیت قضایی منصفانه هستند و چارچوب دقیقی برای حل و فصل هرگونه اختلاف فراهم می‌کنند.

۹. بررسی شرایط و ضوابط اضافی

در نهایت، NDA را برای هرگونه شرایط و ضوابط اضافی بررسی کنید. این موارد ممکن است شامل محدودیت‌های مسئولیت، انتقال قرارداد یا جبران خسارت باشد. اطمینان حاصل کنید که هر شرط اضافی قابل قبول است و با هدف NDA سازگار است.

نتیجه‌گیری 

در حالی که هر NDA ممکن است متفاوت باشد و شامل شرایطی باشد که در اینجا پوشش داده نشده‌اند، این‌ها برخی از رایج‌ترین بندهایی هستند که باید به آن‌ها توجه کنید. این به شما کمک می‌کند NDA خود را با اطمینان درک کنید و شاید اگر در قرارداد چیزی مشکوک دیدید، شما را وادار به تأمل کند.

با وجود اینکه NDA ها ممکن است بی‌دلیل مزاحم یا دلهره‌آور به‌نظر برسند، اما از مهم‌ترین ابزارهای حقوقی برای حفاظت از اطلاعات محرمانه سازمان‌ها هستند. برای حفاظت مؤثر از داده‌ها، ضروری است که قبل از امضای هر NDA، آن را به دقت بررسی کنید و از عدم وجود هرگونه نواقص یا مشکلات اطمینان حاصل کنید. با رعایت این نکات کلیدی، می‌توانید از اطلاعات حساس خود به بهترین شکل ممکن محافظت کنید.

نویسنده: آیدا فداخواه