شرایط صدور دستور موقت

۱- در تمام دعاوی قابل صدور است.

۲- باید تعهد مورد ادعای خواهان، حال باشد.

۳- در درخواست دستور موقت باید شرایط طرح دعوا (سمت، اهلیت، تنجیز دعوا، مختومه نبودن دعوا و....) رعایت شود. در غیر این صورت قرار رد درخواست دستور موقت صادر می‌شود، این قرار قطعی است.

۴- صدور قرار دستور موقت، منوط به احراز فوریت امر توسط دادگاه است.

۵- تقاضای دستور موقت از جانب وارد ثالث نیز ممکن است. اعم از اینکه وارد ثالث اصلی یا تبعی باشد، که به نفع خواهان وارد دعوا شده است. وارد ثالث تبعی به نفع خوانده مانند خوانده، نمی‌تواند تقاضای دستور موقت کند.

آثار دستور موقت :

۱- هرگونه نقل و انتقال اعم از قطعی و شرطی و رهنی نسبت به مال توقیف شده، باطل و بلااثر است. همچنین هرگونه قرارداد یا تعهدی که بعد از توقیف، نسبت به مال توقیف شده به ضرر محکوم‌له منعقد می‌شود، نافذ نیست مگر اینکه محکوم‌له کتباً رضایت دهد.

۲- حتی اگر دستور موقت، بر مبنای توقیف مال و ممنوعیت نقل و انتقال مالی باشد، نسبت به آن مال، ایجاد حق تقدم نمی‌کند.

۳- دستور موقت تاثیری در اصل دعوا ندارد، یعنی ممکن است علی‌رغم صدور قرار دستور موقت از سوی قاضی، خواهان در اصل دعوا محکوم به بی‌حقی شود.

معصومه افراسیابی

ارسال نظر