آیا شما هم جز آن دسته از کارگرانی هستید که به صورت شفاهی با کارفرمای خود قرارداد میبندید و از حقوق قانونی خود چشم پوشی میکنید؟
شاید خالی از لطف نباشد که چند سطری به این موضوع بپردازم و در این خصوص صحبت کوتاهی با شما کارفرمایان و کارگران عزیز نمایم.
قرارداد شفاهی کار که در روابط فعلی تعداد قابل توجهی هم هستند به موجب ماده ۷ قانون کار مورد حمایت قانونگذار قرار گرفته است.
طبق تبصره ۱۰ قانون کار قرادادهای کتبی باید در ۴ نسخه تنظیم و امضا شوند. نحوه اثبات قراردادهای کتبی بسیار آسان است چرا که در آن به طور کامل(البته کامل بودن قرارداد کتبی منوط به این است توسط یک وکیل با تجربه و حرفهای تنظیم شده باشد) به تعهدات و شروط پرداخته شده است و طرفین به راحتی نمیتوانند از قبول تکالیف خود سر باز زنند و به طور کلی قراردادهای کتبی، سندی هستند که در مقام دعوا یا دفاع قابل استناد و اتکا هستند.
اما مشکل زمانی ایجاد میشود که کارگر و کارفرما با یکدیگر قرارداد کتبی منعقد ننموده که این موضوع بیشتر به ضرر کارگران است.
با وجود اینکه قراردادهای شفاهی یکی از انواع قراردادهای کار هستند، منتهی اثبات آن دشوار است و صرفا باید به شهادت شهود و امارات دیگری تمسک یافت و مهمترین عیب آن این است که کارگر نمیتواند از بیمه بیکاری بهرهمند شود.
متأسفانه بسیاری از کارگرانی که به صورت شفاهی با کارفرما روابط کاری دارند نسبت به این موضوعات اطلاعاتی نداشته و بعضا فکر میکنند که به دلیل نداشتن قرارداد کتبی نمیتوانند از حق و امتیازات قانونی برخوردار شوند ولی کافی است با یک وکیل خبره در این عرصه مشورت نموده و برای احقاق حقوق تضییع یافته خود اقدامات قانونی را انجام دهند.
مشکلات قانونی قراردادهای شفاهی در اینجا به پایان نمیرسد و سعی بر آن دارم در مطالب بعدی، به آنها با دید جزئیتری بپردازم.
آسیه عادلی
وکیل پایه یک دادگستری