در ادامه سلسله مباحث قبول و رد ترکه در قانون و حقوق ایران به توضیح مختصر در خصوص نوع دوم از نحوه برخورد وراث با ترکه می‌پردازیم.

ب .قبولی منوط به تحریر ترکه

ابتدائا تحریر ترکه صورت می‌پذیرد سپس وراث تصمیم می‌گیرند که اداره ترکه و پاسخگویی به دیون متوفی را بپذیرند یا خیر حسب مواد ۲۵۵ و ۲۵۶ قانون امور حسبی. در این حالت میزان پاسخگویی ورثه به دیون و طلبکاران مورث به همان میزانی است که در صورت تحریر ترکه آمده و مبنای پاسخگویی همان صورت تحریر می‌باشد. یعنی اگر سال‌ها بعد شخصی ادعای طلبی از متوفی کرد به ورثه مربوط نمی‌شود چرا که ورثه در حد صورت ترکه دیون متوفی را پذیرفته‌اند.

قبولی منوط به تحریر ترکه زمانمند است و ورثه تا یک ماه بعد از فوت مورث فرصت دارند که قبولی را به صورت منوط اعلام نمایند. تقسیم بندی دیگری نیز برای قبولی وجود دارد که در ماده ۲۴۲ قانون امور حسبی آمده است. این ماده می گوید: قبولی به دو صورت رخ می‌دهد صریح یعنی به موجب اسناد رسمی یا عادی به دادگاه و ضمنی مثلاً با عملیاتی که حاکی از قبولی ترکه باشد.

این دو نوع تقسیم بندی منافاتی با یکدیگر ندارند.

تقسیم‌بندی اول مطلق یا مشروط به تحریر ترکه بوده که در ماده ۲۴۰ آمده و از حیث اداره ترکه و پاسخگویی نسبت به طلبکاران متوفی است و تقسیم‌بندی دوم که در ماده ۲۴۲ آمده از حیث نحوه اعمال قبولی است.

قبولی صریح اقسامی دارد؛ مثلاً مطلق است یا منوط به تحریر و اعلام قبولی یا رد را موکول به تحریر ترکه می‌کند و اما قبولی ضمنی به عملیات کاشف گفته می‌شود که در ماده ۲۴۲ به صورت مثال آورده شده که بیشتر شامل عملیات ناقل است. بدین معنی که وراث اگر اموال متوفی را با صلح یا هبه یا رجوع از هبه و امثالهم انتقال دهند نسبت به سهم خود ترکه را قبول کرده اند.

ادامه دارد ....

حکیمه شيرين آبادی فراهانی

وکیل پایه یک دادگستری

ارسال نظر