نکته ۱) در تعدد مطلوب اول باید تقصیر را ثابت کنید برای این کار ابتدا باید الزام کنید اگر متعهد موضوع تعهد را انجام نداد
بعد از آن می توان قرارداد را فسخ نمود.
نکته ۲) تعهد به فروش مال غیر صحیح است ولی روز فروش باید مال متعهد باشد.
نکته ۳) تعهد به انتقال مال غیر صحیح است چون متعهد مال را نفروخته است و صرفا تعهد به فروش آن انجام شده است.
نکته ۴) در صورت عدم انجام تعهد در آنچه که در نکته قبل ذکر شد متعهد باید از عهده خسارت آن برآید.
نکته ۵) از ماده ۲۹۹ قانون مدنی دو اصل استنباط می شود: ۱_ اصل لزوم ۲_ اصل الزام آور بودن عقود. اصل لزوم برای
بقای عقد است و اصل الزام آور بودن به منظور اجرای عقد می باشد.
نکته ۶) اصل لزوم در تمام عقود جاری است و شامل ایقاعاتی می شود که در قانون قالب معین دارد مانند: ابرا – اعراض _
اخذ به شفعه ....
نکته ۷) در ایقاعات غیر معین اصل لزوم جاری نیست.
نکته ۸) جهت الزام آور نمودن ایقاعات غیر معین کافیست آن را ضمن عقد خارج لازم ببرید.
نکته ۹) طرفین قرارداد بعد از انعقاد آن تابع آثار قرارداد در عرف ، قانون و در متن قرارداد می باشند.
نکته ۱۰) در صورتی که طرفین قرارداد بعضی از آثار قانونی را نخواهند فقط کافیست آن را ذکر نمایند البته تا جایی صحیح
است که خلاف مقتضای ذات عقد نباشد.
نکته ۱۱) ضمان مطلق مفید نقل ذمه است.
نکته ۱۲) هر شرطی که خلاف مقتضای ذات عقد نباشد لزوما صحیح نیست مانند ریاست زن بر خانواده که مخالف مقتضای
ذات عقد نیست ولی صحیح هم نیست.
ادامه مطلب
زهرا ضیایی،کارآموز وکالت
16 آبان 1401