نکته 1) قبول یا رد درخواست دستور موقت، مستقلاً قابل اعتراض و تجدیدنظر و فرجام نیست و تنها در صورت تجدیدنظرخواهی از اصل رأی(قابل تجدیدنظرخواهی) می توان به آن نیز اعتراض نمود.
نکته 2) اخد تأمین از خواهانِ دستور موقت، برای دادگاه تکلیف است و حتی حکم پذیرش اعسار نیز مانع آن نخواهد بود.
نکته 3) اجرای دستور موقت مستلزم تنفیذ و تأیید ریاست حوزه قضایی است و مرجع تنفیذ دستور موقت در دادگاه بخش، رییس حوزه قضایی شهرستانی است که بخش در حوزه آن قرار گرفته است. لازم به ذکر است که نظارت ریاست حوزه قضایی استطلاعی نبوده بلکه استصوابی است.
نکته 4) درخواست صدور دستور موقت در سه حالت متصور است.
الف - قبل از طرح دعوای اصلی.
که در این صورت خواهان موظف است ظرف 20 روز از تاریخ صدور دستور موقت، دعوای اصلی را در دادگاه صالح مطرح و گواهی طرح دعوا را به شعبه صادر کننده دستور موقت تقدیم نماید.
ب - همزمان با طرح دعوای اصلی و در یک دادخواست.
ج - در جریان رسیدگی به دعوای اصلی
نکته 5) اگر دستور موقت همزمان با دعوای اصلی مطالبه گردد، خواهان موظف است، رسیدگی فوری را در ستون خواسته مطالبه نماید و در شرح دادخواست نیز به جهت آن اشاره کند.
ادامه دارد
نرجس میرزامحمدی، وکیل پایه یک دادگستری
09 آبان 1401