برای انعقاد یک عقد ما نیز به قصد و رضا خواهیم داشت.آیا این قصد و رضا در داوری باید کتبی اعلام شود؟
پاسخ: خیر
قصد و رضا در حقوق ایران فقط باید ابراز شود.
منظور از ابراز شود چیست؟
به هر ترتیبی می تواند باشد.می توان کتبی نوشت،می توان آن را شفاهی ابراز کرد،اما اثبات آن کار سختی است.
سوال:آیا لازم است قرارداد داوری حتما کتبی باشد؟
اگر کتبی نباشد به معنای آن است که قصد به درستی ابراز نشده است؟
پاسخ:
قانون آیین دادرسی مدنی در این مورد ساکت است که حتما سند کتبی باشد و تصریحی ندارد. این طور نیست که اگر تصریحی نباشد پس قرارداد داوری هم وجود ندارد.این موضوع جنبه ی اثباتی دارد.
البته اگر به صورت کتبی باشد اثبات آن راحت تر هست.در ماده ی 7 قانون داوری تجاری بین المللی نیز با کلمه ی نوشته ذکر شده و ما از آن به این نتیجه میرسیم که؛داوری حتما باید مکتوب باشد.
اما به هر روشی که داوری ابراز گردد درست است.
کنوانسیونی وجود دارد به نام کنوانسیون نیویورک که در خصوص اجرای آرای داوری عمل می کند.
در این کنوانسیون اعلام شده است که؛دادگاه ها برای این که رای خارجی را به مرحله ی اجرا بگذارند،باید اعتبار موافقت نامه را احراز کنند. این موافقت نامه ی داوری باید معتبر باشد.طرفین باید به صورت معتبر قصدشان را احراز کرده باشند.موافقت نامه ی داوری حتما باید کتبی باشد.
اما در قانون ایران،این مورد تاکیدی نیست.
ملیکا شهبازی،کارشناس حقوق
27 شهریور 1401