در بخشِ دوم «آیین نگارش» بر این مهم تأکید کرده‌ایم که «آداب نوشتار تشریفات نیست: جزئی جدایی‌ناپذیر از خود نوشتار است». از سوی دیگر دانسته‌ایم که رعایت آداب نوشتار ضرورتی‌ست برای ابلاغ معنا یا پیام به همان صورتی که در نظر داریم- یعنی به درستی. و در ادامه نیز پرسیده بودیم: «به‌درستی» یعنی چه و «درست» کدام است؟
در این بخش به معیار می‌پردازیم.
«معیار» در این‌جا به‌مثابة «مرجع» به‌منظور استناد و دریافتِ درستیِ نوشتار است. از این منظر به معرفی مراجع‌مان می‌پردازیم:
• سمیعی (گیلانی)، احمد، نگارش و ویرایش، سمت، تهران.
• صادقی، علی‌اشرف و زندی مقدم، زهرا، فرهنگ املایی خطِّ فارسی، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، تهران.
• کشاورز، بهمن، آیین نگارش حقوقی، جهاد دانشگاهی شهید بهشتی، تهران.
• نجفی، ابوالحسن، غلط ننویسیم، مرکز نشر دانشگاهی، تهران.
• .................، دستور خطِّ فارسی، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، تهران.
برای مطالعة بیشتر به منابع ذیل رجوع کنید:
• ذوالفقاری، حسن، آموزش ویراستاری و درست‌نویی، نشر علم، تهران.
• صلح‌جو، علی، نکته‌های ویرایش، نشر مرکز، تهران.
• مدرس صادقی، جعفر، اندر آداب نوشتار، نشر مرکز، تهران.
ادامه دارد
امیر خوش‌سرور
18 اردیبهشت 1398