نحوه تشخیص اراضی داير ، باير ، موات و ملي

الف : اراضی دایر

۱- سابقه مالکیت خصوصی دارد .

۲- مشغول به کشت و زرع است .

۳- بالفعل( درحال حاضر) مالک دارد .

ب : اراضی بایر

۱- وضعیت ظاهری زمین ( مدتی کاشته نشده ولی سابقه کشت دارد ) .

۲- پوشش گیاهی (وجود نباتات چند ساله خودرو ، طبیعی و غالب منطقه ).

۳- وجود مالکیت ( بالفعل مالک دارد ) .

۴- مشغول به کشت و زرع نیست ( مالک برای مدت نامعلوم از عمران و کشت و زرع آن چشم پوشیده است ) .

۵- با تحقیقات محلی .

ج : اراضی موات

۱- وضعیت ظاهری زمین ( غیر آباد بوده و سابقه کشت و زرع و عمران و آبادانی ندارد ).

۲- پوشش گیاهی ( وجود نباتات چند ساله دائمی و طبیعی خودرو ،بوته ای و مرتعی غالب منطقه ).

۳- نداشتن مالکیت ( سابقه مالکیت خصوصی آن معلوم نبوده و بالفعل مالک ندارد . اراضی موات انفال و ملی بوده و دراختیار دولت و یا امام (ع) است.

۴- زمین برای زراعی شدن استعداد دارد .

۵- با تحقیقات محلی .

د : اراضی ملی

۱- وضعیت ظاهری زمین( بصورت طبیعی تکامل یافته است ).

۲- پوشش گیاهی علوفه ای خودرو یا گونه های مرتعی داشته و پوشش زراعی و کشت و زرع ندارد .

۳- سابقه مالکیت خصوصی ندارد و بالفعل مالک آن دولت است .

۴- علائمی از بوته ،کنده ،درختان جنگلی و مرتع در آن وجود دارد.

۵- وضعیت طبیعی داشته و دخل و تصرف انسان در تکامل آن دیده نمی شود .

۶- از طریق نقشه های هوائی و اسناد و مدارک موجود در ادارات منابع طبیعی .

۷- با تحقیقات محلی

مهدیه میرنجفی زاده
وکیل پایه یک دادگستری

ارسال نظر